“herkes mutlu olmak ister” diyorlar. öyle inanılıyor. bence alakası yok.
mutlu olmak isteyen mutlu olur çünkü.
mutlu olma hali, kendisi dışında bir değişkene bağlı değildir. “çok” paran olunca mutlu olmazsın. “çok” başarılı olunca mutlu olmazsın. “çok” yakışıklı, “çok” güzel olunca mutlu olmazsın.
çünkü “çok” tazıların önündeki sahte tavşandan daha sabit bir şey değil.
sen ne kadar ilerlersen tavşan da o kadar ilerler.
sen ne kadar büyürsen tavşan da o kadar büyür.
pardon siz, ne kadar yükselirseniz.. ah canım benim, aslında ne kadar da iyi niyetlisiniz..
elindekilerle mutlu olamayan insan; özetle mutlu olamayan, mutlu olamayacak insandır.
elindekilerin miktarı bu cümlede konu dışıdır. insanın elindekiler çoğaldıkça, doldurulması gerektiğini hissettiği, elindeki o hayali boşluk da büyür.
insan mutlu olmak isterse mutlu olur.
mutluluğunu herhangi bir şeyin daha “çok”unda aramak, mutluluğa giden bir yol değil; mutsuzluk içine özenle inşa edilmiş bir labirenttir.
resimdeki sanatçıyı bulmak seni mutlu etmiyorsa,
turkcell’in ceo’su olmak da, maserati sahibi olmak da, bir villaya taşınmak da, dünyanın en güzel eşine sahip olmak da mutlu etmeyecek. üzgünüm. en fazla bir iki gün heyecanlanırsın. o da verdiğin emeğe değmez.
hırsın, sana büyük zaferler kazandırır belki; belki bir gün herkes önünde eğilir, bir dediğin iki edilmez…
tüm bunlar seni mutlu edecek zannediyorsan, yine bir dene; yetmişine gelip de bu “başarı dağı”nın tepesinden aşağıyı izlerken sen, konuşuruz.
sesimi duyurabilirsem sorarım, “mutlu musun? hiç oldun mu?”
“anı yaşa” diye bir öğüt var ki dünyanın en berbat öğüdü. “tuvalete çık” demek gibi bir şey. anı yaşamaktan başka çaren yok zaten, ne zaman makinen var, ne ışın kılıcın. herkes anı yaşıyor, önemli olan nasıl bir ruh halinde yaşadığın.
he sürekli mutlu olmak diye bir şey de yok tabi. belki ancak delirirsen. o da iyi delirmen lazım. akıl hastalığının iyi huylusuna denk gelmen lazım.
mutluluğunu şartlara bağladıysan sana bankaların söylemeyeceği bir şey söyleyeyim, o kredinin taksitleri hiç bitmeyecek. birini alıp, diğerini kapatacaksın. ömrün boyunca mutluluğunun faizini ödeyeceksin, işin acı kısmı aslında mutlu bile değilsin.
burada bir formül verecek sapıklıkta ya da yetkinlikte değilim. tek söylemek istediğim, mutlu olmak istersen olursun. bunun ne cebindeki parayla, ne orangutana benzeyen sevgilinle ne de kaçıncı katta çalıştığınla bir alakası yok.
hiçbir konuda olmasa bile, bu konuda bana güvenebilirsin;
çünkü mutluyum ve hemen her anlamda senden daha sefil bir hayatım var.
dev hizmet:
“mutluluğun sırrı nedir?” diye soruyorsun,
aramızda kalmak şartıyla söyleyeyim:
yukarıdan aşağıya:
tarık tarcan.
